《江朝宗许重阳见过候终日竟不闻车音使人怅然》 吴芾

jiāng cháo zōng xǔ chóng yáng jiàn guò hòu zhōng rì jìng bù wén chē yīn shǐ rén chàng rán
江朝宗许重阳见过候终日竟不闻车音使人怅然

gù rén píng rì hào tuī chéng, rán nuò yīng dàng zuò shì chéng.
故人平日号推诚，然诺应当作世程。
yǐ shì shǎng huā pín shuǎng yuē, ruò wéi bǎ jú yòu yú méng.
已是赏花频爽约，若为把菊又渝盟。
shī chéng běn nǐ jūn xiāng hè, jiǔ shú dāng lián wǒ dú qīng.
诗成本拟君相和，酒熟当怜我独倾。
chóu chàng sǐ shēng yóu wèi mǎn, rú jīn xiān yǐ jiàn jiāo qíng.
惆怅死生犹未满，如今先已见交情。