《昨虽移韵於兰然石鼎联章不可以不成也再赋一》 郑清之

zuó suī yí yùn yú lán rán shí dǐng lián zhāng bù kě yǐ bù chéng yě zài fù yī
昨虽移韵於兰然石鼎联章不可以不成也再赋一

xù shī kuì wú xiū gěng lì, yì xù zhōng duàn kē mǔ zhī.
续诗愧无修绠力，意绪中断轲母织。
diào tóu yín zuò yù chéng mèi, chū wěn bēi míng fāng yuàn xī.
掉头吟坐欲成寐，出吻悲鸣方愿息。
jūn shī ài méi bǐ bù tíng, sì dié yáng guān rén wèi shí.
君诗爱梅笔不停，四叠阳关人未识。
bīng hú jiāo yìng xuě tóng diào, qiū shuǐ wèi shén yuè zhēng sè.
冰壶交映雪同调，秋水为神月争色。
xiāo rán wèi kěn dì shān fán, jiè rú hé bì huà sōng shí.
翛然未肯弟山礬，介如何必化松石。
shī tán zhì yùn bǎi yí xìng, dí lěi shōu gōng jù mèng dé.
诗坛置韵百夷姓，敌垒收功剧孟得。
xū jūn wèi méi zuò jiā chuán, wèn shì xuán míng fán shǐ mò.
须君为梅作佳传，问事玄冥烦史墨。